-
1 honor
сущ.• достоинство• почесть• почет• почёт• слава• честь* * *честь, устар. гонорambicje, pretensje гонор* * *♂, Р. \honoru 1. честь ž, słowo \honoru честное слово;kwestia \honoru вопрос чести;
uważać coś za punkt \honoru считать что-л. для себя делом чести;godzić w \honor kogoś оскорблять чью-л. честь;wyjść z \honorem z sytuacji с честью выйти из положения;
2. \honorу мн. почести;uczcić \honorami wojskowymi воздать воинские почести; czynić \honory gospodyni domu принимать гостей в качестве хозяйки дома
* * *м, Р honoru1) честь żsłowo honoru — че́стное сло́во
kwestia honoru — вопро́с че́сти
uważać coś za punkt honoru — счита́ть что́-л. для себя́ де́лом че́сти
godzić w honor kogoś — оскорбля́ть чью́-л. честь
wyjść z honorem z sytuacji — с че́стью вы́йти из положе́ния
2) honory мн по́честиuczcić honorami wojskowymi — возда́ть во́инские по́чести
czynić honory gospodyni domu — принима́ть госте́й в ка́честве хозя́йки до́ма
См. также в других словарях:
uważać — ndk I, uważaćam, uważaćasz, uważaćają, uważaćaj, uważaćał 1. «natężać, skupiać uwagę; być uważnym, ostrożnym» Uważać na lekcjach. Uważaj, żebyś się nie zaziębił. 2. «zwracać uwagę na kogoś lub na coś; obserwować» Uważać na drogę. 3. «pilnować,… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
